ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
Πες πορτοκάλι ...
Κι ένα ψάρι
Θα τιναχτεί ψηλά
Μέσ’ από τα γαλανά νερά της λίμνης
Θ’ αναστατώσει τον παπαγάλο του κήπου
Θα ξεσηκώσει τα σπουργίτια στους ευκαλύπτους
Θα ξαφνιάσει του γυμνασίου τους μικρούς μαθητές
Θα τη σηκώσει επάνω στα φτερά του
Και θα πετάξει για να τη φέρει μπροστά σου.
Με ολόχρυσες κορδέλες ν’ανεμίζουνε
Με το φόρεμα το θαλασσί της
Με το μυρωμένο μαγιάτικό της στεφάνι
Μ’ ένα πορτοκάλι στο ένα χέρι
Κι ένα καράβι στο άλλο
Όπως την άφησες
Απαράλλαχτη.
Τότε, αρκεί να πεις τ’ όνομά της ...
Και να θαυμάσεις με πόση χάρη
Μέσ’ από την άμμο που είναι χωσμένη
Ξανανιωμένη θα ξεπροβάλει
Στης χαλκοφόρου το στερέωμα
Να ξαναλάμψει.
=======================================
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Ο Δρ Κυριάκος Χατζηιωάννου, γυμνασιάρχης στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου, ολοκλήρωσε μια διάλεξή του, στις 3 Νοεμβρίου 1982, με τα λόγια αυτά: «Τώρα βλέπουμε την πόλη μας στα όνειρά μας και με πόνο αναρωτιόμαστε: Ήταν άραγε ένα φωτεινό μετέωρο που έσβησε για πάντα από το ουράνιο στερέωμα της Κύπρου, ή θα ξαναλάμψη και πάλι, όπως πριν;»
