ΜΝΗΜΗ ΘΕΟΔΟΣΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΑΝΘΕΜΙΟΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΗΣ
Χάιδεψε τη γκρίζα γενειάδα του
Θαυμάζοντας την ομορφιά
Του κοριτσιού που πέρασε μπροστά του
Και με συγκίνηση υποκλίθηκε
Στον τρελό της γειτονιάς
Υψώνοντάς τον με χαιρετισμό και με κρυφή χαρά
Που ήταν αδύνατο τα μάτια του να κρύψουν.
Το βραδάκι στην ταβέρνα της γωνιάς, το μαύρο
Στερκό του τόπου του επαίνεσε κρασί
Φέρνοντας στο στόμα άρωμα και ποτήρι
Με κίνηση αργή του κεφαλιού και του χεριού του
Κι ύστερα χόρεψε με φίλους στο μπαράκι τ’ουρανού
Λέγοντας πως τις κάλτσες του τις προτιμάει πράσινες
Έτσι, για να φαντάζεται
Πως μέσα σ’ ένα καταπράσινο λιβάδι περπατεί.
Τέλος, τράβηξε για τη σκήτη του
Να ονειρευτεί το πρώτο σπίτι του
Να ονειρευτεί την πρώτη του τη μαγική του πόλη
Να ονειρευτεί την πρώτη αγαπημένη
Προσέχοντας να σταματά, να μην πατά
Τα βατραχάκια που διασταύρωναν τον δρόμο
Έχοντας τα κλοπιμαία της ημέρας του στον ώμο
Και στο φεγγάρι ρίχνοντας ματιά ευγνωμοσύνης
Γιατί στον μικρό σκαντζόχοιρο το μονοπάτι ανάβει.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Ένα ευτελές άνθος στη μνήμη του φίλου και Διδασκάλου μου Θεοδόση Νικολάου, με τα λόγια τα δικά του που έγραψε για τον Φώτη Κόντογλου, Εικόνες, Κύπρος 1988, σημείωση στη σ.45, για το ποίημα του κρυφή ενασχόληση.
Ανθέμιος Καλοκαίρης: Από το ποίημα του Θεοδόση Νικολάου, Αμήχανον Κάλλος, Εικόνες, 1988, σ.39.
κλοπιμαία: αναφορά στο ποίημα του, Η εργασία του ποιητή, Πεπραγμένα, 1980, σ. 24.
ΕΔΩ
▼
