Κάθε μέρα, καθισμένος στη βεράντα μου, παρακολουθώ τον ήλιο να βυθίζεται πίσω από τα ψηλά κυπαρίσσια, τα ζοφερά κτήρια, κάποτε πίσω από πυκνά σύννεφα, ζωγραφίζοντας τον ουρανό πάντα με διαφορετικά υπέροχα χρώματα. Μόνο το δικό μου βασίλεμα είναι διαφορετικό. Σταθερό... μονότονο... χωρίς χρώματα... αθέατο. Μόνο ο καθρέφτης το αναγνωρίζει!
24 Ιουν 2018
20 Ιουν 2018
19 Ιουν 2018
18 Ιουν 2018
4 Ιουν 2018
ΠΡΩΙΝΗ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΑΘΑΛΑΣΣΑΣ
..Λευκωσία... από την πρωινή μου βόλτα στο δάσος της Αθαλάσσας!
Αντάλλαξα 100 καλημέρες με ανθρώπους που αγαπούν τη φύση και τους αρέσει
να ακούνε τα πουλιά
...σήμερα οι αφτοτζηνάρες ήταν στις δόξες τους...
...σήμερα οι αφτοτζηνάρες ήταν στις δόξες τους...
Τὰ Πουλιά
Στὸν βράχο τοῦ γιαλοῦ κάθεται ὁ γλάρος
Κι ἀδιάφορα τὸ πέλαγο κοιτᾶ
Μὲ μάτια μισοκοιμισμένα καὶ ξυπνᾶ
Κάθε φορὰ ποὺ ἀρχίζει τὸ τραγοῦδι της
Μιὰ φραγκολίνα ποὺ μετρᾶ ψωμιὰ
Κι ὅλο εἴκοσι τέσσερα τὰ βρίσκει.
Κι ἀδιάφορα τὸ πέλαγο κοιτᾶ
Μὲ μάτια μισοκοιμισμένα καὶ ξυπνᾶ
Κάθε φορὰ ποὺ ἀρχίζει τὸ τραγοῦδι της
Μιὰ φραγκολίνα ποὺ μετρᾶ ψωμιὰ
Κι ὅλο εἴκοσι τέσσερα τὰ βρίσκει.
Καὶ καθὼς τοῦ ἀρέσουν τὰ πλουμίδια της
Καὶ τ᾿ ἄλλα τὰ σημάδια ποὺ ἔχει στὰ φτερὰ
Πιάνει κι αὐτὸς σκοπὸ καὶ σιγοτραγουδᾶ
Ἀφτοτζηνάρα τοῦ γιαλοῦ
Τζαὶ σμέρνα τοῦ πελάου
Δὲν σοῦ τὸ λάλουν, μάνα μου
᾿Ποὺ λλόου μου φυλάου!
[Διθαλάσσου, ποιήματα, Κάρβας 2012]
Καὶ τ᾿ ἄλλα τὰ σημάδια ποὺ ἔχει στὰ φτερὰ
Πιάνει κι αὐτὸς σκοπὸ καὶ σιγοτραγουδᾶ
Ἀφτοτζηνάρα τοῦ γιαλοῦ
Τζαὶ σμέρνα τοῦ πελάου
Δὲν σοῦ τὸ λάλουν, μάνα μου
᾿Ποὺ λλόου μου φυλάου!
[Διθαλάσσου, ποιήματα, Κάρβας 2012]
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)