28 Απρ 2011

ΜΗ ΦΥΣΗΞΕΙ






[Φωτο: ΝΝ -Χ]

Η ΧΡΙΣΤΙΝΟΥ ΤΗΣ ΘΕΡΜΟΚΡΗΝΗΣ


Υπέρθυρο Κατακόμβης Παναγίας Χρυσοσπηλιώτισσας


Η ΧΡΙΣΤΙΝΟΥ


Κάποτε εδώ, ως λέγουν, ήταν ένα όμορφο χωριό που το λέγαν Θερμοκρήνη. Και ζούσε εδώ μια κόρη όμορφη που την λέγαν Χριστινού και ήταν κόρη του ιερέα του χωριού. Ήταν τόσο όμορφη που η φήμη για τα κάλλη της έφθασε στ΄αυτιά του Σουλτάνου στην Κωνσταντινούπολη. Μια παράδοση λέει ότι ο ίδιος ο Σουλτάνος ήρθε στην Κύπρο για να την πάρει μαζί του, ενώ μια άλλη λέει ότι έστειλε τους Τούρκους του τόπου που τότε ήταν οι αφεντάδες και φώναζαν στον παπά : Πού 'ν την παπά, την κόρη σου, κείνη την φουμισμένη, όπου την εφουμίζουσι Πισκόποι και Γουμένοι;


Εγώνι κόρην δεν έχω παρά ΄ναν παλλικάριν, απαντούσεν ο παπάς. Σπέρνει τη γη με με τ΄άλετρο και βάλλει το σιτάρι, όπου βλαστά κουνί- κουνί σαν το μαργαριτάρι.




27 Απρ 2011

ΑΝΘΟΣ ΧΡΥΣΟΜΗΛΙΑΣ




[Φωτογραφία:ΝΝ-Χ, Άνθος χρυσομηλιάς στο Καντού, Λεμεσός]

ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ






[Φωτογραφία:: ΝΝ-Χ]

ΜΑΡΓΑΡΙΤΟΥΛΕΣ



[Φωτογραφία:ΝΝ-Χ]

ΔΥΟ ΠΑΠΑΡΟΥΝΕΣ



[Φωτογραφία: ΝΝ-Χ, Δυο παπαρούνες, Αρόδες, 2011]

18 Απρ 2011

ΤΟ ΠΙΑΤΟ







Πάνω από κάθε πόρτα υπήρχε κι από ένα πιάτο. Συνολικά τέσσερα πιάτα. Το σπίτι κτίστηκε το εννιακόσια δεκαοχτώ μόλις γύρισε από την Αμερική ο παππούς. "Δεν θα τους τα αφήσω" είπε ο πατέρας στη μάνα μας που τον κοίταζε συλλογισμένη και της είπε για το σχέδιο που κατέστρωσε. Κάθε βράδυ στο σκοτάδι -γιατί οι οδηγίες ήταν σαφείς για το τι θα ακολουθούσε- έβαζε μια μικρή σκάλα και κτυπούσε προσεχτικά τον γύψο γύρω από τα δύο πιάτα που ήταν έξω μέχρι που τα ξεκόλλησε. Κάλυψε τον χώρο που δημιουργήθηκε με νέο γύψο. Αυτά που ήταν μέσα στο σπίτι ήταν πιο εύκολο.

Κάποια μέρα, όταν οι πιέσεις εντάθηκαν, φόρτωσαν ό,τι μπορούσαν στο φορτηγό και πήραν το δρόμο της προσφυγιάς αφού γονάτισαν πρώτα και φίλησαν το χώμα της αυλής του σπιτιού τους μπροστά στο βένετο ξωπόρτι.

Μάθαμε ότι έκτισαν τις πόρτες, έκτισαν τα παράθυρα, χάλασαν το ένα δωμάτιο, χάλασαν τον φούρνο, έκοψαν τα δέντρα, ο ευκάλυπτος γονάτισε και τίποτε δεν θυμίζει το σπίτι μας.

Εμείς όμως, το ξανακτίζουμε. Το κτίζουμε μέσα μας γύρω απ'αυτά τα πιάτα. Και μας περιμένει. 

   
ΝΝ-Χ

  

15 Απρ 2011

Άνθος Αλός, ποίημα



Πὲς θάλασσα...

Καὶ ἡ Καμήλα
Θ᾿ ἀνασηκώσει τὴν καμπούρα της
Θὰ ξεσηκώσει κύματα
Θὰ ξυπνήσει τὰ μισοκοιμισμένα θαλασσοπούλια
Θὰ φυσήξει τὴ γλυκόπικρη αὔρα τῆς μνήμης
Νὰ σοῦ χαϊδέψει τὸ πρόσωπο
Νὰ σὲ ποτίσει θαλασσόμελο.

Ὁλόχρυσοι κόκκοι ἄμμου
Μαζὶ μὲ τὸν ἱδρῶτα σου
Θὰ κυλοῦν ἐπάνω στὸ σῶμα
Καθὼς θὰ δοκιμάζει τὶς ἀντοχές σου.

Ἡ θάλασσα θὰ βλέπει πρὸς τὴν πόλη
Καὶ ἡ πόλη πρὸς τὴ θάλασσα

Ξαγρυπνώντας.



Αύγ. 2010

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Καμήλα: Βράχος, οκτακόσια περίπου μέτρα από την ακτή μέσα στη θάλασσα της Αμμοχώστου, που κάποτε –κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου- βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς, γιατί τον εξέλαβαν για υποβρύχιο. Οι νέοι συναγωνίζονταν στην κολύμβηση, με σημείο αναφοράς τον βράχο αυτό, στους κολυμβητικούς αγώνες του Ναυτικού Ομίλου Αμμοχώστου, αλλά και σε άλλες μέρες και ώρες κυρίως όμως, κατά το καλοκαίρι, που η πόλη έσφυζε από ζωή.


ΕΔΩ


8 Απρ 2011

Η ΤΡΕΛΗ ΡΟΔΙΑ






ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ


Η ΤΡΕΛΗ ΡΟΔΙΑ

Σ’ αυτές τις κάτασπρες αυλές όπου φυσά ο νοτιάς
Σφυρίζοντας σε θολωτές καμάρες, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
Που σκιρτάει στο φως σκορπίζοντας το καρποφόρο γέλιο της
Με ανέμου πείσματα και ψιθυρίσματα, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
Που σπαρταράει με φυλλωσιές νιογέννητες τον όρθρο
Ανοίγοντας όλα τα χρώματα ψηλά με ρίγος θριάμβου;




ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ ΣΤΗΝ ΑΛΥΚΗ ΤΗΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ



[Φωτογραφία:ΝΝ-Χ]

7 Απρ 2011

ΑΚΤΗ ΚΙΣΣΟΝΕΡΓΑΣ ΞΑΝΑ



[Φωτογραφία:ΝΝ-Χ]

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΕΣΠΕΡΙΣ ΤΟΥ ΕΓΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟΝ ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ



[Από την έκδοση (Αριθ.1) της Βιβλιοθήκης του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου: Βασίλη Μιχαηλίδη, Η 9η Ιουλίου εν Κύπρω. Δραματοποίηση υπό Κυριάκου Π. Χατζηιωάννου. Στο ρόλο του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού ο Γρηγόρης Αυξεντίου και Κ. Λεμονής. Αφηγητής ο Θεοδόσης Νικολάου]
  

ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΚΑΚΟΠΕΤΡΙΑ




[Φωτογραφία: ΝΝ-Χ]

ΠΡΩΙΝΟ ΓΛΥΚΟ ΚΥΜΑΤΑΚΙ



ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΝΟΣ ΜΗΝΟΣ !!!

ΝΑ ΜΑΣ ΖΗΣΕΙ !!!

[Φωτογραφία:ΝΝ-Χ]

1 Απρ 2011

ΠΑΡΑΘΥΡΟ


ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΔΕΣΜΑ


[ΝΝ-Χ:Δεσμά, χαρακτικό σε λινόλεουμ, 13Χ20εκ.]

ΤΑ ΑΚΡΙΤΟΠΟΥΛΑ


(μικρά αποσπάσματα από το διήγημα  ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ, Από τη συλλογή Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟΥ, Μεταίχμιο 2003)
.......

Συνάντησα τους γονείς μου στην Αθήνα, που ήρθαν για λίγες μέρες, να μας δουν και να ξεκουραστούν. Τους είχαν ξεριζώσει οι Τούρκοι. Ήπιαν κι αυτοί από το πικρό ποτήρι της προσφυγιάς. 

Δεν τολμούσα να ρωτήσω τον πατέρα πώς ήταν οι μέρες τους στο χωριό. Δεν ήθελα να υποστεί το ίδιο μαρτύριο για δεύτερη φορά. Πρόσεξα τα χέρια του που έτρεμαν ελαφρά. Αυτός, λιγομίλητος καθώς είναι, κουνούσε ελαφρά το κεφάλι: «καλά, καλά!», λες και ήθελε να με καθησυχάσει. Τα φριχτά βασανιστήριά του τα είχα μάθει από άλλους.

Όταν άνοιξαν τις αποσκευές τους, ο πατέρας ξεχώρισε κάτι για μένα: ένα μικρό δέμα. Κλείστηκα στο δωμάτιό μου. Η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη. Όταν όμως άνοιξα το μικρό δέμα, έγινε ακόμα πιο μεγάλη: ένα παλιό τσαλακωμένο ρούχο! Το άπλωσα στο ντιβάνι και για μερικές στιγμές μού κόπηκε η αναπνοή: «H σημαία μας! Το λάβαρο του Συλλόγου μας!». Διάβασα τα ξεθωριασμένα γράμματα και δεν μπορούσα να συγκρατήσω τους λυγμούς μου. Γονάτισα και το φίλησα και, σκεπάζοντας με τις παλάμες τα μάτια μου, γύρισα δεκαπέντε τόσα χρόνια πίσω... δωδεκάχρονο παιδί.