1. Ποια είναι η ομορφότερη εικόνα που είδαν ποτέ τα μάτια σας;
Δώδεκα χρονών και πήγαινα με την οικογένειά μου στον Απόστολο Ανδρέα μ’ ένα λεωφορείο της εποχής, απ’ αυτά με τα βυζαντινά παράθυρα που έπρεπε κάθε τόσο να κάνουν σταθμούς για να κρυώνει η μηχανή τους. Λίγο πριν φτάσουμε στο μοναστήρι σταμάτησε. Κατέβηκα και λίγα βήματα πιο κάτω, πίσω από τους αόρατους και τις σχινιές αποκαλύφθηκε μπροστά στα μάτια μου ένα θαλασσινό τοπίο αφθάστου ομορφιάς, με τα θαλασσοπούλια να πετούν ή να αφήνουν τα αποτυπώματά τους στην απάτητη παρθένα αμμουδιά. Εικόνα που χαράχτηκε μέσα μου, την κουβαλώ και δεν σβήνει με τίποτε.
2. Η πιο άσχημη εικόνα;
Πρόσφατα μου έδειξαν μια αναμνηστική φωτογραφία από τελετή αφυπηρέτησης υπαλλήλων μιας μεγάλης εταιρείας του τόπου: Όλοι κρατούσαν και έδειχναν τα χανάπια τους, κανονικά μικρά χανάπια που δίνονται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις. Ένας όμως, από τους τιμώμενους -προφανώς ημέτερος- κρατούσε ένα τεράστιο χανάπι. Τι τιμή ήταν αυτή Θεέ μου!!! Λυπήθηκα πραγματικά γι αυτούς που είχαν τέτοια φαεινή ιδέα για να ρεζιλέψουν και όχι να τιμήσουν ανθρώπους που έζησαν μαζί για δεκαετίες.
3. Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας μετά από είκοσι χρόνια;
Οι πιθανότητες λένε ότι δεν θα ζω μετά από είκοσι χρόνια, αλλά έχω δει από τώρα πώς θα φαινόμουν, χρησιμοποιώντας το σχετικό … application του iPhone.
4. Πώς φαντάζεσαι τον κόσμο μετά από είκοσι χρόνια;
Είμαι πολύ αισιόδοξος και θέλω να μεταδώσω αυτή την αισιοδοξία μου: Τίποτε, μα τίποτε δεν θα θυμίζει τον σημερινό κόσμο.
5. Είστε οικοδεσπότης και θέλετε να καλέσετε ένα πρόσωπο, που βρίσκεται εν ζωή, για να απολαύσετε τη βραδιά. Πιό θα ήταν αυτό;
Ο Μίκης Θεοδωράκης. Αυτός ο τεράστιος ογκόλιθος. Ο γνήσιος πατριώτης με πραγματική αγάπη και για την Κύπρο. Θα ήθελα να τον ακούσω και να μιλήσουμε για την κατάσταση στη σημερινή Ελλάδα, γιατί οι πολιτικοί βέβαια, έχουν αποτύχει παταγωδώς και πρέπει να ακουστούν κι άλλες απόψες για να βοηθηθεί η έξοδος από τα αδιέξοδα.
6. Κι αν μπορούσατε να καλέσετε και ένα πρόσωπο που δεν βρίσκεται στη ζωή;
Τον Θεοδόση Νικολάου, που μας λείπει τόσο πολύ γιατί θα απαντούσε σε πάρα πολλές ερωτήσεις μου, που δυστυχώς όμως, θα μείνουν για πάντα αναπάντητες. Ακούστε τον να απαγγέλλει την ποιητική του σύνθεση «Το Σπίτι» στο μπλογκ μου: www.bloglogios.blogspot.com
7. Περνάτε έξω από ένα μαιευτήριο. Τι σκέφτεστε;
Σε δύο μήνες περίπου περιμένω το δεύτερο μου εγγονάκι και αυτόματα πλημμυρίζω από χαρά. Είναι κάτι που δεν περιγράφεται εύκολα. Πρέπει να το ζήσεις για να το αντιληφθείς.
8. Περνάτε έξω από ένα νοσοκομείο. Ποια είναι τα συναισθήματά σας;
Προσγείωση! Θεέ μου, γιατί τόσος ανθρώπινος πόνος. Όποιος δεν έζησε νοσοκομεία δεν ξέρει.
9. Τι είναι για εσάς η ευτυχία;
Η ευτυχία δεν είναι κάτι μεγάλο και ακριβό με ωραίο περιτύλιγμα που έρχεται ουρανοκατέβατο και σε κτυπάει κατακέφαλα. Είναι ένα σύνολο από πολλά πολλά γεγονότα της καθημερινής μας ζωής, μικρά μικρά και ασήμαντα ίσως για τους πολλούς, που πρέπει όμως, να είσαι πάντα έτοιμος για να τα δέχεσαι και να τα ζεις. Όσο αρκείσαι σ’αυτά τα μικρά και τα απολαμβάνεις είσαι ευτυχισμένος.
10. Και η δυστυχία;
Αντίθετα από την ευτυχία, η δυστυχία έρχεται συνήθως υπό μορφή κεραυνών, καμμιά φορά αλλεπάλληλων και δεν υπάρχει τρόπος να την αποφύγεις. Την αντιμετωπίζεις ανάλογα με το μέγεθος τής δύναμης που σου απομένει και την ικανότητα σου ή μη για μια φιλοσοφική προσέγγιση.
11. Τι ενοχλεί περισσότερο απ’ όλα την αισθητική σας;
Η τούρκικη σημαία στον Πενταδάκτυλο. Είναι μια αναίσχυντη πρόκληση που δείχνει καθαρά τις προθέσεις και τη βούληση αυτών με τους οποίους συνομιλούμε για να βρούμε, υποτίθεται, λύση στο πρόβλημά μας, ενώ «οι δυνάμεις» που υποτίθεται πάλι ότι είναι δίπλα για να βοηθούν, κλείνουν τα μάτια. Θα ήμουν πιο ευτυχής αν γίνονταν κοινά με τους τουρκοκύπριους συλλαλητήρια με ένα και μοναδικό σύνθημα: «Σβήστε την τούρκικη σημαία και φύγετε. Εμείς δεν έχουμε άλλο πρόβλημα». Παρακαλώ να δείτε ένα μικρό βιντεάκι –«Ως τρέχει ο ήλιος»- που ανέβασα στο You Tube, αλλά και στο μπλογκ μου.
12. Ποιό είναι το τελευταίο βιβλίο που έχετε διαβάσει;
Η Μοίρα της Σύγχρονης Ελλάδας του Κώστα Αξελού σε μια νέα έκδοση. Ένα μικρό βιβλίο που γράφτηκε πριν εξηνταέξι χρόνια, αλλά επίκαιρο.
13. Ποιά είναι η αγαπημένη σας τέχνη;
Ακούω πολλή μουσική και θεωρώ ότι η Μουσική είναι η καλύτερη από τις Καλές Τέχνες, παρόλο που εγώ προσωπικά καταπιάνομαι ως δημιουργός με άλλες τέχνες.
14. Τι σημαίνει πολιτισμός;
Το σύνολο των επιτευγμάτων της ανθρώπινης κοινωνίας στο πνευματικό κυρίως επίπεδο, αλλά και σε άλλους τομείς, κάτω από μια συνεχή ανάπτυξη.
15. Πατρίδα είναι γεωγραφική έννοια ή μήπως κάτι βαθύτερο;
Είναι ο χώρος που ζούμε, τα ίδια χώματα που πάτησαν, δημιούργησαν και υπερασπίστηκαν εκατομμύρια πρόγονοί μας, χώρο για τον οποίο νιώθουμε τιμή, περηφάνεια αλλά κυρίως ευθύνη για τη συνέχιση της Ζωής, του Πολιτισμού και της Ύπαρξής του.
16. Ποιά ιστορική εποχή σε συγκινεί ιδιαίτερα;
Όλες οι εποχές έχουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους και το δικό τους ενδιαφέρον. Με συγκινεί ιδιαίτερα όμως, η περίοδος των παιδικών μου χρόνων, όπως τη βλέπω πια από μια απόσταση μισού αιώνα. Μου έτυχε αυτή η σημαντική και θυελλώδης περίοδος για τον τόπο. Και που καθόρισε τελικά αυτό που ζούμε σήμερα.
17. Πες μου μια ιδεολογία που δεν θα χρεωκοπήσει ποτέ;
Παραθέτω τους στίχους του Θεοδόση Νικολάου: Αυτό που αρχίζει σε κάποια στιγμή/ Κάποια στιγμή θα τελειώσει/ Μα όσο υπάρχει ο κόσμος αυτός/ Κάθε πράγμα που τελειώνει/ Γίνεται ο σπόρος που λαχταρά μιαν άλλη ζωή. Όλα λοιπόν, χρεωκοπούν και χάνονται, όμως, αρχίζουν πάλι με μιαν άλλη μορφή και ο Άνθρωπος ανεβαίνει.
18. Θυμάστε τον πρώτο σας ήρωα;
Δεν είχα ποτές μου ήρωες με την έννοια του προτύπου, που θα ήθελα δηλαδή να κάνω ό,τι κι αυτοί, αλλά εκτιμούσα απεριόριστα αυτούς που έδιναν τη ζωή τους για την πατρίδα.
19. Σήμερα, ποιός είναι ο ήρωάς σας;
Δεν έχω ήρωες. Έχω ένα μότο. Τους μοναδικούς στίχους που σώζονται από τον Ύμνο προς την Αρετή του Αριστοτέλη: «Αρετά πολύμοχθε γένει βροτείω, θήραμα κάλλιστον βίω». Δηλαδή, η αρετή που θέλει πολύ κόπο για ν΄αποκτηθεί, στο γένος των θνητών, είναι ο καλύτερος στόχος που πρέπει κάποιος να ορίζει στη ζωή του.
20. Αν η ζωή σας ήταν βιβλίο ή παραμύθι, πώς θα το ξεκινούσατε;
Αν ήταν βιβλίο –που δεν θα υπάρξει , βέβαια, ποτέ- δεν γνωρίζω, γιατί δεν θα το έγραφα εγώ. Όμως, αν ήταν παραμύθι, που πολλές φορές όταν ταξιδεύω με τον νού στην Καρπασία των παιδικών μου χρόνων ή με το Google Earth στη σύγχρονη, έχω την εντύπωση ότι έχω ξεπηδήσει από ένα παραμύθι. Θα ξεκινούσε, λοιπόν, όπως ξεκινούν όλα τα παραμύθια, σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη του κόσμου, σε όλες τις εποχές.
