27 Μαρ 2020

ΜΕΡΕΣ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟΥ

σχόλιο σχετικό με τα μέτρα για τον κορωνοϊό

Έβαλαν, λέει, σε καραντίνα τρία χωριά εγκλωβισμένων στην Καρπασία. Μα, αυτοί τι να φοβηθούν, που είναι ήδη 46 χρόνια στην καραντίνα. Αλλά κι εμείς οι άλλοι, που διωχτήκαμε από τα σπίτια μας, έχουμε περάσει τα χειρότερα. Όχι για μέρες αλλά για χρόνια. Αυτά να έχουν υπόψη τους όλοι αυτοί που δυσανασχετούν με τα μέτρα για τον κορωνοϊό, διαμαρτύρονται και παρανομούν, άδειασαν τα ράφια των υπεραγορών και δεν σέβονται τον συνάνθρωπό τους. 

Δεν είχαμε facebook... είχαμε μηνύματα του Ερυθρού Σταυρού:

"Ο Κυπριακός Ερυθρός Σταυρός αποστέλλει 3 κουτιά πετσέτες υγείας (μότες) εις όλας τας γυναίκας από 12-50 ετών. Η αποστολή αυτή καλύπτη τους μήνας Ιούνιον - Ιούλιον [1975]".

"Αγαπημένε μου Νίκο,
Η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη όταν πήρα δικό σου μήμυμα. Χθες πήραμε άλλα φυλλάδια (Νέα, άλγεβρα, θρησκευτικά κτλ) και έτσι όλη μέρα διαβάζω...
Σε φιλώ Λόλα, 4/5/1975" 


ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ. Αυτό λένε οι επιστήμονες. ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ.


26 Μαρ 2020

ΜΕΡΕΣ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ!

ΜΕΡΕΣ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ!

Είναι το κομπολόϊ του πατέρα μου, που έφτιαξε στα μπουντρούμια του Αττίλα το '74, με 37 χάντρες από κουκούτσια ελιάς, ένα για κάθε μέρα της σκληρής δοκιμασίας του. Όμως άντεξε τα βάναυσα βασανιστήρια! Έφτιαχνε στίχους και έδινε κουράγιο στους συγκρατούμενους του. ΑΝΤΕΞΕ!

Το έχω στο γραφείο μου για να παίρνω δύναμη. Μπροστά στο δράμα του, το ΜΕΝΩ ΣΠΙΤΙ μού φαίνεται γελοίο. Και όμως υπάρχουν πολλοί, δυστυχώς, αν κρίνω από τις καταγγελίες, που δεν έχουν κατανοήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης.
ΜΕΝΩ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΩ. Όσοι θέλουν ας διαβάσουν και το διήγημά μου για εκείνες τις μέρες, στο ιστολόγιό μου.
ΕΔΩ

21 Μαρ 2020

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΣΦΟΔΕΛΟΥΣ

ΤΟΥ 
ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ-ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΣΦΟΔΕΛΟΥΣ

Κοντά στης πόλης μου το δάσος μονάχος
Περπατώ και η καρδιά μου τρομάζει
Αόρατο τέρας βαθιά της φωλιάζει
Τη βαραίνει σαν ασήκωτος βράχος.

Μες στα δέντρα το βογγητό του αγέρα
Κοράκια μαύρα φρικτά ξεσηκώνει
Κι αυτά κατάμαυρο απλώνουν σεντόνι
Στον γαλάζιο ουρανό πέρα ως πέρα.


Της γης πια τα χρώματα ξεβαμμένα
Θρήνος ακούγεται σε όλη τη χώρα
Μόνο τ’ασφοδέλια παντού ανθοφόρα
Τροφή για σώματα στη γη θαμμένα.


Μα ξάφνου τα χρώματα γυρνούν στη φύση
Παντού αστράφτουνε ζωής ακτίνες
Ερωτικά καλούν τρελές φραγκολίνες
Κι η κάθε ύπαρξη ποθεί να ζήσει. 


ΝΝ-Χ, αδημοσίευτο ποίημα μου, για την ημέρα της Ποίησης.


[1. Οι φραγκολίνες, αυτή την εποχή βασιλεύουν στο Εθνικό Πάρκο της Αθαλάσσας, στη Λευκωσία. Από τον Φεβρουάριο έχουν ήδη ζευγαρώσει και το ερωτικό τους κάλεσμα ακούγεται ακόμα παντού.

2. Στην Καρπασία οι ασφόδελοι λέγονται "μουσκούνια".

3. Οι αρχαίοι φύτευαν αυτά τα λουλούδια δίπλα σε τάφους, σαν είδος προσφοράς στους νεκρούς. Πίστευαν ότι αποτελούσαν τροφή των νεκρών. Το όνομα ασφόδελος έχει ελληνική ρίζα και σημαίνει σκήπτρο. Ο Όμηρος μνημονεύει έναν αγρό με ασφοδέλους δύο φορές κατά την διάρκεια της επίσκεψης του Οδυσσέα στον κάτω κόσμο και ξανά όταν οι ψυχές των επίδοξων μνηστήρων οδηγήθηκαν από τον Ερμή στον κάτω κόσμο.]


5 Μαρ 2020

ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΙΑ

ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΙΑ
Χθες το βράδυ χαιρέτισα τους φίλους μου στο facebook με το πιο κάτω κείμενο:

Καλό βράδυ σε όλους τους φίλους... αν μπορεί κανένας να κοιμηθεί... όχι, βέβαια, λόγω της ομορφιάς που μας κατακλύζει αυτή την εποχή, αλλά λόγω της παράνοιας κάποιων, που δυστυχώς κυβερνούν τον κόσμο... αλλά τι μπορεί κανένας να περιμένει από εκείνους που έχουν αιματοκυλήσει τον πλανήτη δύο φορές αφήνοντας εκατομμύρια νεκρούς; Ναι, μιλώ για τους σιχαμερούς αλαμάνους, που δίνουν τεράστιο ναυτικό εξοπλισμό στον παρανοϊκό σχιζοφρενή γείτονα, για να προστατέψει, δήθεν, το Αιγαίον από τους διακινητές μεταναστών, τη στιγμή που έχει αποδειχθεί ότι ο ίδιος είναι ο διακινητής! Αν η Ευρώπη δεν αντιδράσει δυναμικά σε τούτη την παράνοια, σε τι αναμένουμε να αντιδράσει.

[Η φωτογραφία είναι σημερινή στον δρόμο για τον Μαχαιρά, κοντά στους Καπέδες]


1 Μαρ 2020

Ο ΦΥΣΟΡΡόΟΣ στο νέο τεύχος του FRACTAL


Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ
για τον 
ΦΥΣΟΡΡόΟ
[FRACTAL, 29 Φεβρουαρίου 2020]

Ένα εξαιρετικό βιβλίο μας παραδίδει ο έμπειρος διηγηματογράφος Νίκος Νικολάου – Χατζημιχαήλ. Μια συλλογή διηγημάτων που διαβάζεται αργά, καθώς κάθε διήγημα έχει τη δική του ατμόσφαιρα και τη δική του προσωπικότητα. Θεματικά, το βιβλίο χωρίζεται σε δύο ενότητες. Η μία αφορά στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, έναν σκληρό πόλεμο που οι αλήθειες του ακόμα βγαίνουν στην επιφάνεια. Η δεύτερη περιλαμβάνει ποικίλα θέματα, αναμνήσεις του συγγραφέα από την παιδική ηλικία, στιγμές καθημερινότητας, διηγήσεις, ιστορίες. Το εντυπωσιακό με τα διηγήματα του Φυρορρόου είναι ότι, παρ’ ότι είναι γραμμένα  με μια προκλητικά απλή γλώσσα, με ευθύγραμμη διατύπωση, κρύβουν εντυπωσιακό βάθος, συναίσθημα κι εμπειρία ζωής. Πολύ συχνά η ουσία του ιστορήματος, το νήμα που το συνδέει με τον ψυχισμό του αναγνώστη, ενεργοποιείται με μια τελευταία φράση, με μια λεπτομέρεια, με μια πρόταση. Ως παράδειγμα μπορεί να αναφερθεί το διήγημα όπου οι αναμνήσεις του συγγραφέα σκιαγραφούν το πορτραίτο ενός παιδιού το οποίο πιάνει πουλιά με ξόβεργες και τα σκοτώνει. Ενώ σχεδόν ολόκληρο μπορεί να εκληφθεί ως μια σκληρή ρεαλιστική απεικόνιση της ζωής του χωριού, με την τελευταία φράση «…έμαθα ότι τα πουλιά δεν κελαηδούν. Κλαίνε», αποκτάει μια οικουμενική διάσταση που αφορά σε όλα τα ζώα και στις πρακτικές κακοποίησης. Στα διηγήματα της πρώτης ενότητας, όπου η συναισθηματική – ιδεολογική φόρτιση του συγγραφέα θα μπορούσε να εμπλακεί με την αφήγηση εις βάρος της δεύτερης, διαπιστώνουμε, σχεδόν στο σύνολο των διηγημάτων, μια εντυπωσιακή αποστασιοποίηση και μια χρήση έμμεσων συμβολικών αντικειμένων που τελικά οδηγούν σε μια ίσως στρατευμένη αλλά καλλιτεχνική με όλη τη σημασία της λέξης διηγηματογραφία. Έτσι ο συγγραφέας αντί να μας περιγράψει τον πανικό της αποχώρησης, την τραγικότητα της έρημης πόλης, τα δεινά του πολέμου, γράφει απλώς για έναν παπαγάλο που περιφέρεται μόνος ξεχασμένος στην έρημη Αμμόχωστο. Αντί να μας μιλήσει για τον θυμό και την ανημποριά του άμαχου πληθυσμού, αφηγείται την ιστορία ενός «μάγου» που προσπαθεί με μαγικά κόλπα να εξαφανίσει την Τούρκικη σημαία. Μια συλλογή εξαιρετική που αξίζει να διαβαστεί.

ΕΔΩ