ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ ΣΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ

Η Λευκωσία... 

σήμερα απόγευμα... 

χωρίς τη σκόνη!

ΚΥΚΛΑΜΙΝΑ

ΘΑΛΑΣΣΙΝΕΣ ΣΠΗΛΙΕΣ

ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ

ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ!

 

...σήμερα το απόγευμα από το σπίτι μας στον Κάθικα, στην Πάφο...
...καμιά φωτογραφία δεν μπορεί να χωρέσει την ομορφιά του ηλιοβασιλέματος...
...πρέπει να το ζεις... στην κάθε του στιγμή!

ΚΑΝΕΝΑΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΑΙΩΝΙΑ!

ΑΝΟΙΞΗ

Ἀφτοτζηνάρα τοῦ γιαλοῦ
Τζαὶ σμέρνα τοῦ πελάου
Δὲν σοῦ τὸ λάλουν μάνα μου
᾿Ποὺ λλόου μου φυλάου!

[βάλτε ήχο ν΄ακούσετε μια αφτοτζηνάρα!]

Τὰ Πουλιά

Στὸν βράχο τοῦ γιαλοῦ κάθεται ὁ γλάρος
Κι ἀδιάφορα τὸ πέλαγο κοιτᾶ
Μὲ μάτια μισοκοιμισμένα καὶ ξυπνᾶ
Κάθε φορὰ ποὺ ἀρχίζει τὸ τραγοῦδι της
Μιὰ φραγκολίνα ποὺ μετρᾶ ψωμιὰ
Κι ὅλο εἴκοσι τέσσερα τὰ βρίσκει.

Καὶ καθὼς τοῦ ἀρέσουν τὰ πλουμίδια της
Καὶ τ᾿ ἄλλα τὰ σημάδια ποὺ ἔχει στὰ φτερὰ
Πιάνει κι αὐτὸς σκοπὸ καὶ σιγοτραγουδᾶ

Ἀφτοτζηνάρα τοῦ γιαλοῦ
Τζαὶ σμέρνα τοῦ πελάου
Δὲν σοῦ τὸ λάλουν μάνα μου
᾿Ποὺ λλόου μου φυλάου!

[από τη συλλογή μου "Διθαλάσσου", Κάρβας 2012]

ΑΝΟΙΞΗ

ΟΙ ΣΚΑΛΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

 

Λευκωσία... το φεγγάρι ανεβαίνει τις σκάλες τ΄ουρανού... απόψε ο κύκλος του τριακοσίων εξήκοντα μοιρών!

ΕΡΩΤΑΣ

Ο έρωτας είναι ένα μαρτύριο κι ένας καημός που δεν αναπνέει
Πυρπολεί την ψυχή μας και τη γεμίζει με στάχτες.
Δέντρο που φλέγει και κατατρώγει την κόκκινη ομορφιά του
Μέσα στο καλοκαίρι.
Η νύχτα ξεφορτώνει την οδύνη της πάνω στο μέτωπο μας.
Ο ύπνος ετοιμάζει τραγικά προσωπεία που θα φορέσουν τα όνειρα.
Μας ξεφεύγει ο σπάγκος
Κι ο χαρταετός μας
Άθυρμα στη συνομιλία των άνεμων.


Στα χέρια μας στάχτες, στο κορμί μας αιθάλη.
Κι όμως πρέπει ν' αντέξουμε να δούμε το φεγγάρι.
Απόψε ο κύκλος του τριακοσίων εξήκοντα μοιρών.

Ένα ζευγάρι ερωτευμένων με το κεφάλι μέσα στο Γαλαξία
Εγκάθειρκτοι στη φυλακή των χεριών τους
Περιφρονούν τις στιγμές και μιλούν για αιώνες
Κι όμως η άλλη μέρα τους τοποθετεί σε χωριστούς δρόμους.

Το φεγγάρι ανεβαίνει τις σκάλες τ' ουρανού.
Ανάβει στον μικρό σκαντζόχοιρο το μονοπάτι.
Χορδίζει τα τριζόνια.
Θα μας σκεπάσει με σεντόνια
Πού στάζουν αρμύρα και γαλάζιο
Και θ' αγρυπνήσει στο στρώμα μας.

[Θεοδόσης Νικολάου, «Πεπραγμένα», σ. 19, Κύπρος 1980]

ΜΕΛΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΣΦΗΚΕΣ

ΜΕΛΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΣΦΗΚΕΣ

Οι επιστήμονες έχουν αποδείξει ότι οι μέλισσες έχουν εγκέφαλο που δουλεύει. Είχαμε πάντα μερικές κυψέλες στο σπίτι, που μας πρόσφεραν το ολόγλυκο μέλι τους, το αποτέλεσμα της ακούραστης εργασίας τους για έναν ολόκληρο χρόνο. Μικρός, καθόμουν με τις ώρες και σκότωνα τις σφήκες, που έκαναν επιθέσεις και τις άρπαζαν και χαιρόμουν που πολλές φορές άρπαζαν κι αυτές μια σφήκα και  την εξουδετέρωναν. Ήταν πολύ τολμηρές, έπεφταν, όλες μαζί, επάνω της με αυτοθυσία και μέσα σε δευτερόλεπτα η σφήκα υπέκυπτε από ασφυξία.

Στην κοινωνία των μελισσών δεν υπάρχουν μέλισσες κλέφτρες. Δεν υπάρχουν μέλισσες τεμπέλες. Δεν υπάρχουν μέλισσες διεφθαρμένες. Δεν υπάρχουν μέλισσες που αγωνίζονται για μια καρέκλα. Δεν υπάρχουν μέλισσες που ζουν με επιδόματα.

Υπάρχουν μόνο μέλισσες που εργάζονται υποδειγματικά για έναν σκοπό και τον επιτυγχάνουν πάντα!

Οι άνθρωποι θα πάρουν παράδειγμα καμιά φορά; Όχι για τίποτε άλλο∙ μόνο και μόνο γιατί οι σφήκες της Μεσογείου έχουν παρα-αγριέψει!

 

 ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!