Θα ταξιδέψετε κι εσείς με καράβι για τον Πειραιά;
[Η Καθημερινή, (κυπρ), 26 Ιουνίου 2022, σελ. 15]
Όταν για πρώτη φορά διάβασα για μια αρχαία επιγραφή, που αναφερόταν στον Αρίστωνα, τον γιο του Νίκωνος του Καρπασεώτη, νικητή σε αγώνες στην Αθήνα, «κέλητι τελείω», δηλαδή με ενήλικο άλογο, ένιωσα πολύ περήφανος γι’ αυτόν τον συντοπίτη μου, τόσο για την νίκη του όσο και για το επώνυμό του, που προσομοίαζε στο δικό μου: τον έβλεπα σαν γιο μου. Τον θαύμασα γιατί αυτόματα μεταφέρθηκα στην εποχή του, στο βάθος των είκοσι, είκοσι δύο αιώνων και διερωτήθηκα πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να ταξιδέψει κάποιος από την Καρπασία στην Αθήνα με τα πλοία της εποχής εκείνης. Πότε είχε ξεκινήσει το ταξίδι του για τους αγώνες, πού έμενε στην Αθήνα, ποιος κάλυπτε τα έξοδά του, και το κυριότερο, αν είχε και το άλογό του μαζί του, αν το αγόρασε ή το νοίκιασε εκεί στην Αθήνα.
Δύσκολο να απαντήσω σε τούτα τα ερωτήματα. Όσο κι αν οι αρχαίοι είχαν χαρτογραφήσει ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο, όσο κι αν έφτιαχναν γρήγορα πλοιάρια, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα είχε υποστεί τεράστια ταλαιπωρία για ένα τέτοιο ταξίδι από την Καρπασία στην Αθήνα. Δεν ήταν εύκολες οι συνθήκες. Το πιο πιθανό δρομολόγιο, που θα είχε ακολουθήσει μπορεί να ήταν το εξής: από το λιμάνι της αρχαίας πόλης της Καρπασίας, στη βόρεια ακτή του νησιού, θα είχαν κατευθυνθεί προς τα παράλια της αντικρινής ακτής, διασχίζοντας το πάντα φουρτουνιασμένο πέλαγος της Κιλικίας και απ’ εκεί ταξίδεμα με πανιά ή και με κουπιά όλο δυτικά, μέρες πολλές, ανάμεσα από τα νησιά του Αιγαίου μέχρι τον προορισμό τους, κι ύστερα από πολλούς σταθμούς.
Εκτός από τους αθλητές ποιοι άλλοι επισκέπτονταν την Αθήνα; Υποθέτω ότι θα υπήρχε μια συνεχής διακίνηση πολιτών μεταξύ της Κύπρου και του ελλαδικού χώρου, αρκετά σημαντική. Μια συνεχής εμπορική και πολιτιστική δραστηριότητα, που μάλλον θα ατονούσε κατά διαστήματα, μέχρι τις μέρες μας, που αναζωογονήθηκε ξανά.
Τώρα τα ταξίδια μας δεν γίνονται με μικρά πλοιάρια. Τα πλοιάρια εξελίχτηκαν σε τεράστια πολυώροφα κρουαζιερόπλοια. Ακόμα, τώρα ταξιδεύουμε με αεροπλάνα που μας πηγαίνουν γρήγορα στον προορισμό μας μέσα σε μια ή μιάμιση ώρα με άνεση. Η μόνη ανησυχία είναι αν πέσουμε σε κάποιο κενό αέρος, που θα μας ταρακουνήσει για λίγα δευτερόλεπτα.
Το διαδίκτυο έκανε ακόμα πιο εύκολο το ταξίδι μας. Μέσα σε λίγα λεπτά το οργανώνουμε. Επιλέγουμε, ακόμα, και τη θέση μας στο αεροσκάφος. Επιθυμούμε δεξί παράθυρο; Προτιμούμε αριστερό; Διάδρομο; Ή μήπως θέση προνομιακή πίσω ακριβώς από το πιλοτήριο, για να έχουμε εξαιρετική υπηρεσία από τις πανέμορφες αεροσυνοδούς, που πηγαινοέρχονται για να μας προσφέρουν αρχικά μια καραμέλα και αργότερα το γεύμα ή το δείπνο, ανάλογα με την ώρα κι ύστερα τον καφέ μας ή το κρασάκι μας μέχρι την προσγείωση. Όπως και να το κάνουμε σήμερα το ταξίδι στην Αθήνα με αεροπλάνο είναι μια απόλαυση.
Καλά και ευχάριστα όλα αυτά αλλά οι ειδήσεις, που διαβάζουμε και ξαναδιαβάζουμε τον τελευταίο καιρό μας έδωσαν ακόμα μεγαλύτερη χαρά: ξαναρχίζει η ακτοπλοϊκή σύνδεση του νησιού μας με την άλλη Ελλάδα, ύστερα από είκοσι ένα χρόνια.
Το ταξίδι με τα σύγχρονα πλοία, επίσης, είναι μια απόλαυση. Αν προτιμούμε μια καμπίνα πρώτης κλάσης θα περάσουμε θαυμάσια. Αν, πάλι, προτιμούμε μια πολυτελή σουίτα με μπαλκόνι, σαλονάκι και τηλεόραση, ακόμα καλύτερα. Στα φοιτητικά μας χρόνια, απολαμβάναμε τριήμερα ταξίδια στην Αθήνα, μέσω Ρόδου και Κρήτης, έστω κι αν κάποτε ταξιδεύαμε μόνο σε θέσεις… καταστρώματος. Ο «Πήγασος» και ο «Ερμής» ήταν καλοτάξιδα καράβια. Και το «Απολλώνια» ήταν καλοτάξιδο. Ο ασυρματιστής του ήταν ο σπουδαίος ποιητής Νίκος Καββαδίας∙ κρίμα που δεν τον είχαμε γνωρίσει.
Οι πληροφορίες λένε ότι η ανταπόκριση του κοινού είναι πολύ μεγάλη. Έχουν εξαντληθεί όλες οι θέσεις για την εφετινή θερινή περίοδο μέχρι τον Σεπτέμβριο. Τυχεροί αυτοί που πρόλαβαν μια θέση για τα υπέροχα αυτά τριαντάωρα ταξίδια από τη Λεμεσό μέχρι τον Πειραιά. Τα νερά της Μεσογείου, αν και αυτό το καλοκαίρι προβλέπονται «θερμά», ωστόσο είναι πάντα φιλόξενα κι αγαπημένα!
