ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020

Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου

(ανάμνηση) 

 

Δεκέμβριος 1960. Η καινούργια μου ζωή στην Αμμόχωστο ήτανε θαυμάσια. Γνωρίσαμε και μας γνώρισαν οι φιλικοί καθηγητές μας στο Γυμνάσιο. Ουδέν πρόβλημα. Τα απογεύματα της Κυριακής κατεβαίναμε στην οδό Δημοκρατίας, για την απογευματινή παράσταση της Κυριακής, που παίζονταν δύο έργα κι ύστερα κάναμε άπειρες διαδρομές από την Ερμού μέχρι εκεί που αργότερα ήταν το Έντελβαϊς. Χαζεύαμε και σχολιάζαμε τις φωτογραφίες των ταινιών «προσεχώς», τρώγοντας φυστίκια, που παίρναμε από το καροτσάκι του υπαίθριου πωλητή έξω ακριβώς από το σινεμά «Χατζηχαμπής». Καμιά φορά ‒πολύ αραιά‒ σταματούσαμε στην «Κυψέλη» για κανένα γλυκό αλλά και για ν’ ακούσουμε από το τζουκ μποξ τις τελευταίες επιτυχίες. Λίγο πιο κάτω από τη διασταύρωση με την Ευαγόρου, πάντα κάναμε σταθμό και ακούγαμε από τους πιο μεγάλους κανέναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Αυτοί είχαν μικρά τρανσιστοράκια που «έπιαναν» Ελλάδα. Ωραία ζωή! 

 
Μου κόλλησε κι ήθελα κι εγώ ένα ραδιοφωνάκι. Δεν τολμούσα όμως, να το ζητήσω από τον πατέρα μου. Ήταν σίγουρη η άρνησή του, όχι τόσο για το ποσό, που δεν ήταν και ευκαταφρόνητο, αλλά γιατί το ραδιόφωνο θα με απορροφούσε και δεν θα διάβαζα τα μαθήματά μου. Γνώριζα πώς σκεφτόταν.
 

Μια μέρα τόλμησα και «επισκέφτηκα» τον θείο Πέτρο, που εργαζόταν καμιά πενηνταριά μέτρα μακριά από το κατάστημα ηλεκτρικών ειδών «Ζαβός». «Πώς απ΄εδώ;» με ρώτησε με περιέργεια. Δεν του κρύφτηκα: «θέλω ένα μικρό ραδιοφωνάκι και θα πάω εκεί…» είπα, κι έδειξα προς το κατάστημα. «Να σε συνοδεύσω τότε. Πάμε».
 

Μέσα σε δέκα λεπτά είχαμε τελειώσει! Στα χέρια μου είχα ένα τρανσιστοράκι με δερμάτινο μαύρο κάλυμμα, όσο ένα πακέτο τσιγάρα, κι ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. «Θα πληρώνεις κάθε μήνα πέντε σελίνια, στον κύριο Γιώργο, μέχρι να αποπληρώσεις την αξία του που είναι πέντε λίρες», είπε ο θείος και γέλασαν κι οι δύο, γιατί ήταν αστείο, βέβαια. Δεν τέθηκε ποτέ τέτοιο θέμα. Κόντευαν Χριστούγεννα.
 

Τι θαύμα ήταν αυτό! Έβαζα τα ακουστικά και ταξίδευα σε άλλους κόσμους «έπιανα» μακρινούς σταθμούς: «Εδώ ραδιοφωνικός σταθμός Καΐρου», «Εδώ Βουκουρέστι» κι ύστερα από μια χοντρή φωνή ακουγόταν «Ράδιο Μόσχα». Μαγεία! Κάποτε έστειλα ένα γράμμα στο «Ράδιο Μόσχα» κι ύστερα από λίγες μέρες πήρα έναν φάκελο με πάρα πολλά γραμματόσημα, καρτ ποστάλ και πολλές καρφίτσες για το πέτο, με δορυφόρους και κεφάλια κάποιων ανδρών. Νομίζω και του Γκαγκάριν.
 

Τώρα που είμαι μεγάλος, και κάποτε επισκέπτομαι τους ραδιοθαλάμους του ΡΙΚ, νιώθω πάντα την ίδια συγκίνηση, όπως τότε, που πήρα στα χέρια μου το μικρό ραδιοφωνάκι. Και δεν είναι μόνο οι ραδιοθάλαμοι και το περιβάλλον που με συγκινούν, είναι και οι άνθρωποι του ραδιοφώνου. Με τη ζεστή φωνή τους, που ταξιδεύει μέσα από τα ερτζιανά κύματα σε όλο τον κόσμο, κατορθώνουν να έρθουν πιο κοντά στους ακροατές τους και να τους κάνουν να τους αναζητήσουν ξανά και ξανά.
 

Δυο πολύ επιτυχημένες φωνές του ραδιοφώνου, ζεστές φωνές του ΡΙΚ είναι και οι φίλες μου Όλγα Πιερίδου και Λίτσα Μαυρίδου. Αν διαβάσουν αυτό το κείμενο σίγουρα θα καταλάβουν γιατί κάθε φορά που τυγχάνει να βρεθώ εκεί είμαι τόσο συγκινημένος.

 

 

 

ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ FACEBOOK:

Tatiana Milioni
εξοχο,κάτι μου θυμίζει...

1
• 
  
• •  · 
    Απάντηση
  •  · 14 ώρ.
• 

  Litsa Mavrides

  Γλυκέ μου αγαπημένε Νίκο!Τί έξοχη η γραφή σου!Το "ταξιδιάρικο" σου ύφος...Σ' ευχαριστούμε για όλα όσα γράφεις.Σ' ευχαριστούμε που ΕΣΥ ,ως συγγραφέας,καλλιτέχνης κι ακροατής,δίνεις το πραγματικό νόημα της λέξης "ραδιόφωνο".Κι εμείς που το υπηρετούμε,ταπεινοί του υπηρέτες και λάτρεις του,νοιώθουμε ευλογημένοι.Έτσι νοιώθω κι εγώ αφού όντας μαθήτρια στην Αμμόχωστο λάτρευα τις στιγμές που είχα για να ακούω το ραδιόφωνο του ΡΙΚ και να ..."ταξιδεύω"...

1
• 
  
•  · 
  Απάντηση
•  · 10 ώρ.
• 

  Νίκος Νικολάου-Χατζημιχαήλ

  Litsa Mavrides

  Εμείς ευχαριστούμε, Λίτσα μου! Τα συρτάρια του γραφείου μου είναι γεμάτα με πάσης φύσεως μικρά ραδιοφωνάκια. Στις εκδρομές και στα ταξίδια μου όλο και κάτι παίρνω μαζί μου, παρόλο που δεν χρειάζονται γιατί όλα τα έχουμε στα κινητά μας. Ναι, όλα εκτός λίγη από τη «μαγεία» που μίλησα στο κείμενό μου.
• 
  
•  · 
  Απάντηση
•  · 10 ώρ.