ΤΑ ΣΤΕΝΑ

Matisse, "Ευρώπη"

Τὰ Στενά

Τί γύρευε ὁ Βασιλιὰς σὲ τοῦτα τὰ στενά μου
Καὶ στρίμωξε τὸν στόλο του στὰ γαλανὰ νερά μου;


Σὲ λόφο πῆγε κι ἔκατσε σίγουρος γιὰ τὴ νίκη
Μὰ ἦρθε μεγάλη συμφορά∙ τὴν ἔζησε μὲ φρίκη

Καθήμενος στὸν θρόνο του πού ᾽φερε ἀπ᾽ τὴν Ἀσία
Μετά ποὺ σὲ ἀγνόησε σοφὴ Ἀρτεμισία

Καὶ πρὶν προλάβει νὰ σκεφτεῖ τὰ τρομερά του λάθη
Τριακόσια τὰ καράβια του ποὺ βούλιαξαν στὰ βάθη

Ἔφυγε γιὰ τὰ Σοῦσά του μ᾽ ἕνα σκυφτὸ κεφάλι
Κι ὁ στρατηγὸς ποὺ ἄφησε δὲν πῆρε μάχη ἄλλη

Χρόνια πολλὰ ἀργότερα γιὰ τούτη ἐδῶ τὴν πράξη
Πλήρωσε ἡ χώρα του ἀκριβὰ∙ ἅρπαγες νὰ διδάξει

                 *

Ἡ κόρη στὸ ταξίδι της πάνω στὸν ἄσπρο ταῦρο
Εἶναι πιὰ ἥλιος φωτεινὸς, σβήνει σκοτάδι μαῦρο.

[Νίκος Νικολάου-Χατζημιχαήλ, ανέκδοτο, υπό δοκιμασία]