 |
| [Ο Θεοδόσης Νικολάου μελετά τις εικόνες στην εκκλησία της Παναγίας της Αγγελόκτιστης στο Κίτι, Λάρνακα] |
ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Δεν πέθανε ο μικρός θεός κι ας γίνηκε
Θρύψαλα η άδεια υδρία.
Ας ξεδιψά η δίψα του χρυσαφιού
Εκεί που το χώμα ξεδιψούσε.
Δρόμοι και σπίτια και πλατείες επάνω
Στο αθάνατο σώμα το λησμονημένο
Από το εφήμερο γένος των ανθρώπων.
Και έρχεται ώρα που υψώνει το μέτωπο λαμπρό
Χτυπά η φτερούγα του αετού
Ξαναθυμάται την αθέατη κοίτη του
Και ωρύεται τα νερά του
Επιδεικνύοντας τίτλους ιδιοκτησίας.
Ωραίος ακουμπά την κεφαλή
Στο στήθος της μητέρας
Ο για χρόνια πολλά εκμηδενισμένος
Ενώ τα έργα της υπεροψίας σωριάζονται
Στη γη, όπως τα χτίσματα των παιδιών
Κοντά στο κύμα.
[Θεοδόσης Νικολάου, «Πεπραγμένα», Κύπρος 1980, σελ. 44]
