Ο ΚΑΗΜΟΣ ΤΗΣ ΣΚΑΛΑΣ
ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΟΛΗ ΑΠΟ ΠΕΤΡΑΔΙΑ
Κάτασπρα κιόλας
από δροσιά
τα σκαλοπάτια
με το πετράδι
Είναι τόσο αργά, η δροσιά νοτίζει τ΄ αραχνοΰφαντα ποδήματά μου∙
Κατεβάζοντας την κρουστάλλινη κουρτίνα
Κοιτάζω το φεγγάρι μες στο διάφανο φθινόπωρο.
τα σκαλοπάτια
με το πετράδι
Είναι τόσο αργά, η δροσιά νοτίζει τ΄ αραχνοΰφαντα ποδήματά μου∙
Κατεβάζοντας την κρουστάλλινη κουρτίνα
Κοιτάζω το φεγγάρι μες στο διάφανο φθινόπωρο.
Ριχάκου
ΣΗΜΕΙΩΣΗ (του Έζρα Πάουντ): Σκάλα με πετράδια, άρα παλάτι∙ καημός, άρα κάποια αιτία για παραπόνεση. Αραχνοΰφαντα ποδήματα, άρα κυρία της αυλής, όχι υπηρέτρια που παραπονιέται. Διάφανο φθινόπωρο, άρα εκείνος δεν μπορεί να φέρει τον καιρό για δικαιολογία. Έπειτα εκείνη ήρθε νωρίς, αφού η δροσιά δεν άσπρισε απλώς τη σκάλα, αλλά νότισε τα ποδήματά της. Το ποίημα το εκτιμούν ιδιαίτερα επειδή από μέρους της δεν ξεστομίζεται άμεση κατηγορία.
[Το ποίημα είναι από την εξαιρετική έκδοση ΚΑΤΑΗ, του μοναδικού Λάζαρου Γεωργιάδη της "Λέσχης", σε μετάφραση από το αγγλικό του Ζήσιμου Λορεντζάτου.
Οι τρεις φωτογραφίες μου είναι από τη Λευκωσία, σήμερα 27 01 2021, γύρω στις 5 το απόγευμα.
................................
Στο βιβλίο υπάρχει μια σημείωση του Ζήσιμου Λορεντζάτου, για την αμφισβήτηση που υπάρχει ότι το ποίημα δεν είναι του Ριχάκου αλλά του Λι Τάι Πο. Από μια όμορφη έκδοση της ΜΙΚΡΗΣ ΕΓΝΑΤΙΑΣ βρήκα το ποίημα σε μετάφραση της Αμαλίας Τσακνιά, η οποία χρησιμοποίησε για τη μετάφρασή της αγγλικές και γαλλικές εκδόσεις και το αποδίδει στον Λι Τάι Πο.
