Η ΩΡΑΙΑ ΤΟΥΑΛΕΤΑ
Γαλάζιο χόρτο στο ποτάμι γύρω
Ιτιές γεμίζουν τον κλεισμένο κήπο.
Και μέσα, η κυρά, στο κάρπισμα της νιότης
Μπροστά στην πόρτα, λίγο, κοντοστέκει.
Λυγερή, το λυγερό προβάλλει χέρι της∙
Ήτανε κουρτιζάνα τον παλιό καιρό,
Και τώρα παντρεύτηκα ένα βλάκα,
Που ξημεροβραδιάζεται στα καπηλιά
Και την αφήνει σπίτι του πολύ μονάχη.
[παλιό ποίημα από την Κίνα του 149 π.Χ., του Μέι Σενγκ σε μετάφραση του Ζήσιμου Λορεντζάτου, Κατάη, εκδόσεις Λέσχη.]
