Το λάθος
Την περασμένη Κυριακή το Βήμα έδωσε «το Λάθος» του Σαμαράκη, μια αναπαραγωγή από την 66η έκδοση του Καστανιώτη. Το πήρα γιατί ήθελα να το ξαναδιαβάσω. Η πρώτη φορά που το διάβασα ήταν στις 16 Ιανουαρίου του 1973. Εκείνη την εποχή κάτι είχε αρχίσει να σιγοβράζει στην Αθήνα. Ένας Κύπριος φοιτητής της φυσικομαθηματικής απελάθηκε γιατί είχε καταγγείλει τη νοθεία που είχε γίνει στις πρόσφατες φοιτητικές εκλογές αλλά στη συνέχεια οι συλλήψεις φοιτητών ήταν στην ημερήσια διάταξη. Τον Φεβρουάριο έγινε η κατάληψη της Νομικής Σχολής και κτύπησαν αλύπητα τους φοιτητές. Η Δέσπω -μια φίλη μου- ήρθε στο σπίτι σε λίγο με ανοιγμένο κεφάλι . Δεν μπορούσε να πάει στου Ζωγράφου που έμενε, γιατί υπήρχαν παντού μπλόκα. Έτσι, κυνηγημένη κατάφερε να ανηφορήσει μέσα από τα στενά της Μαυρομιχάλη και της Χαριλάου Τρικούπη προς τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, όπως είχαμε κάνει κι εμείς προηγουμένως. Τα επεισόδια γίνονταν όλο και πιο έντονα μέχρι την κορύφωσή τους στις 17 του Νιόβρη.
Πήρα με συγκίνηση από τη βιβλιοθήκη μου την παλιά έκδοση και κοίταξα για λίγο το χαρακτικό στο εξώφυλο. Έκδοση 6η,. Ελευθερουδάκης. Σχεδόν σαράντα χρόνια, σκέφτηκα. Άνοιξα στην πρώτη σελίδα και τότε έμεινα αποσβολωμένος. Το είχα ξεχάσει εντελώς. Η αφιέρωση του Σαμαράκη:
Στον Νίκο,
-για μια ανθρωπότητα λιγότερο απάνθρωπη
Με τη φιλία μου
Αντώνης Σαμαράκης
Λάρνακα 11 του Νιόβρη 1981
Είχαμε πάει σε μια παραλιακή ταβέρνα της Λάρνακας οι τρεις μας -ο τρίτος ήταν ο Θεοδόσης Νικολάου στον οποίο χρωστώ τη συμμετοχή μου στην παρέα. Δεν είχαμε κέφι γιατί είμαστε επηρεασμένοι από τη συγκλονιστική ιστορία που είχαμε ακούσει πιο πριν. Ο Σαμαράκης ήθελε να ευθυμίσουμε λίγο. Πίναμε ωραίο κρασάκι με συνοδία κυπριακών μεζέδων και ζήτησε να τραγουδήσουμε κυπριακά τραγούδια. Είμαστε μοναχοί μας νομίζω εκεί. Ξεκίνησε πρώτος με το «έλα κορού να δούμε τα μαύρα σου τα μάθκια». Στη συνέχεια όμως, το ένα τραγούδι έφερνε το άλλο. Φύγαμε πολύ αργά.
Ο Αντώνης Σαμαράκης, το απόγευμα, στο «Δημητρίειο Πολιτιστικό Κέντρο» διάβασε ένα κείμενο: Εκείνο τον καιρό, ένα παιδάκι στην Ιταλία, είχε πέσει σε μια διάτρηση και αμέσως άρχισε ένας αγώνας για τη διάσωσή του. Όλος ο κόσμος παρακολουθούσε τις απεγνωσμένες προσπάθειες με κομμένη την ανάσα. Δυστυχώς το παιδάκι δεν άντεξε. Άφησε την τελευταία του πνοή εκεί κάτω μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Ο Σαμαράκης είχε συγκλονιστεί από την ιστορία αυτή και έγραψε ένα κείμενο. Δεν γνωρίζω αν έχει δημοσιευτεί. Είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά κείμενα που έχω γνωρίσει.
[Κείμενο: ΝΝ-Χ]
