ΔΥΟ ΚΟΚΚΙΝΑ ΡΟΔΙΑ

ΤΡΙΑ ΑΔΕΛΦΩΜΕΝΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΡΟΔΙΑ

ΣΤΟ ΒΥΘΟ ΤΟΥ ΜΑΕΛΣΤΡΟΜ

[ΝΝ-Χ, στον βυθό του Μάελστρομ, παστέλ]

ΒΥΘΟΣ

[Βυθός, μονοτυπία]

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ (II)

Με την ευκαιρία επισκεφθείτε το ιστολόγιο της ποιητικής μου συλλογής Διθαλάσσου για να διαβάσετε την κριτική ανάλυση του καθηγητή της Λογοτεχνίας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο    

Θεοδόση Πυλαρινού

ΕΔΩ

▼

Η κριτική ανάλυση για τη συλλογή ΔΙΘΑΛΑΣΣΟΥ

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ (I)

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΗΣ ΡΟΔΙΑΣ (VI)

Ο ΒΟΣΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ

Γιακουμής Ατσίκκος, σχέδιο με στυλό 1985, του Νίκου Νικολάου-Χατζημιχαήλ 

Γιακουμής Ατσίκκος (1911-1995)

ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙΝ ΤΟΥ ΓΕΝΝΑΡΗ

(Λαϊκή ποίηση)

Λάρνακα 1985, λίγο πριν μετακομίσω μόνιμα στη Λευκωσία. Μόλις είχε εκδώσει το βιβλίο του «Το Φεγγάριν του Γεννάρη» και όταν ήρθε να του εξαργυρώσω την επιταγή του αγόρασα κι ένα αντίτυπο, απαιτώντας όμως, να μου το υπογράψει. Το έκανε με μεγάλη ευχαρίστηση αργά αργά με το στυλό που του είχα προτείνει. Ήταν ένας γραφικός βοσκός που κυκλοφορούσε πάντα με την παραδοσιακή βράκα τη ματσούκα και το πιδκιαύλιν του, ένας γλυκός άνθρωπος με ένα ιδιότυπο σκουφάκι κι ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη του: ήταν ο ποιητής Γιακουμής Ατσίκκος.

Πρόσεξα τα έντονα γδαρσίματα στα χέρια του και τον ρώτησα από που προήλθαν. Μου είπε αμέσως τη μικρή του περιπέτεια αλλά πρόσεξα ότι τα μάτια του αμέσως σκοτείνιασαν: «ελίμπισεν ένας κάττος τζαι πείραζεν στη μάντρα. Έκοψά τον μες στη γωνιάν…», σταμάτησε για λίγο και με κοίταξε έντονα και συνέχισε «… έπνιξά τον».

Καθώς απομακρυνόταν, του έκανα ένα πολύ γρήγορο σκίτσο μερικών δευτερολέπτων χρησιμοποιώντας ένα κομμάτι κοινό χαρτί εκτύπωσης που βρέθηκε μπροστά μου. Αυτό το χαρτί με τις πράσινες ρίγες των υπολογιστών.

Δείγμα της δουλειάς του:

Το νιν τζαι το ξυλάλετρον, η σπάθη με την βούλαν
ο άδρωπος, τα δκυό φτερά, εν ερκαλεία ούλα.
Τζαι δκυο τεμόνια ομπροστά που ζέχνασιν την μούλαν
τζι εμαμμουρεύκασιν την γην ΄πο ούλα να γιωρκίσει
να φα γονιός με τα παιθκιά
γιατί εν τζείνη που τα δκια
του κόσμου της να ζήσει.
Γιατί που πρωτοπλάστηκεν
με τον θεόν σεβάστηκεν
η γη να τον ταΐσει.
Εν χώμαν της, εν μάλιν της τζαι τζείνη να το ρίζει,
να τρω να πίνει ώσπου ζιει τζαι πίσω να γυρίζει,
χώμα πάλε να γίνεται. τζαι κανενού ΄ν χαρίζει.

Γλωσσάρι

νιν, το υνί

σπάθη, εξάρτημα του κυπριακού αλέτρου

βούλα, η ξύλινη θέση του αρότρου που μπαίνει το υνί

άδρωπος, εξάρτημα του κυπριακού αλέτρου (το μέρος που κρατεί ο γεωργός)

μαμμουρεύκω, καλλιεργώ καλά

σεβάστηκεν, σεβάζομαι, έρχομαι σε συμφωνία

  

ΡΟΔΙΑ, ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ

Ένα καινούριο ιστολόγιο μου βγαίνει στον αέρα από σήμερα με αναμνήσεις μιας άλλης ζωής και σχόλια. Ζούμε μια ιστορική στιγμή: από σήμερα ο Συνεργατισμός με αγώνες ενός αιώνα για τον βασανισμένο λαό της Κύπρου παύει να υφίσταται όπως τον γνωρίζαμε. ΓΙΑΤΙ; Ποιοί οδήγησαν τα πράγματα στη διάλυσή του;

ΕΔΩ

▼

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΣΜΟΣ ...  

ΑΝΘΗ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ

Σιγά σιγά ξεμουδιάζουμε και σε λίγο θα πάρουμε τους κανονικούς μας ρυθμούς. Το καλοκαίρι έγιναν πολλά και συνταρακτικά δεν θα μείνουν όμως ασχολίαστα. Στα θέματά μου θα προστεθεί και ο Συνεργατισμός. Ε! δεν μπορώ να διαγράψω εύκολα ένα θέμα για το οποίο έδωσα ένα κομμάτι από τον εαυτό μου. 33 χρόνια είναι πολλά για να τα πετάξει κανένας. 

Οι επισκέψεις στο ιστολόγιο πυκνώνουν μέρα με τη μέρα. Επαναλαμβάνω και σήμερα τις ευχές μου προς τους αγαπητούς μου φίλους: ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ, ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ.

ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΕΛΟΣ!

Εύχομαι στους φίλους επισκέπτες

ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ

και 

ΚΑΛΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ