Διάβασα ένα συγκλονιστικό άρθρο του Διευθυντή της εφημερίδας "ο Φιλελεύθερος" κ. Άριστου Μιχαηλίδη και πραγματικά συγκλονίστηκα. Θεέ μου τι θ' ακούσουμε ακὀμα για τούτο τον τόπο. Σας δίνω μόνο τον τίτλο του, που τα λέει όλα: "ΑΜΑ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΡΩΝΕ ΑΓΡΙΝΑ ΤΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΓΙΑ ΑΛΛΑ.
Ολόκληρο το άρθροα στον πιο κάτω σύνδεσμο:
-------- ---------- ---------- ----------- ----------- -------- ------
Ενα ποίημα από τη συλλογή μου "Ύδατα Υδάτων", 2016.
"ὀφιόνιο" = τοῦ Ὀφίωνος. Ἡ Εὐρυνόμη, ἡ θεὰ τῶν πάντων, ποὺ εἶχε ἀναδυθεῖ γυμνὴ καὶ χόρευε πάνω στὰ κύματα, σύμφωνα μὲ πελασγικὸ μῦθο, πῆρε τὸν βόρειο ἄνεμο, τὸν ἔτριψε στὰ χέρια της καὶ πλάστηκε ἕνας ὄφις, ὁ Ὀφίων, ποὺ μαζὶ πιὰ δημιούργησαν τὴ μήτρα ἀπὸ τὴν ὁποία προῆλθαν τὰ πάντα στὸ σύμπαν. Τὸ ἀγρινό, ἕνα ὄμορφο ζῶο μὲ γυριστὰ κέρατα σὰν δρεπάνι εἶναι εἶδος ἄγριου αἰγοπροβάτου, συναντᾶται μόνο στὴν Κύπρο καὶ τὸ ἐπιστημονικό του ὄνομα εἶναι ovis orientalis ophion. Οἱ ὀφιόλιθοι ποὺ εἶναι τὸ κύριο πέτρωμα τοῦ νησιοῦ προέρχονται ἐτυμολογικὰ ἀπὸ τὴν ἴδια ρίζα.
Γένεσις
Ἀνάμεσα
Σὲ δύο ἀγρινὰ θυμωμένα
Ποὺ σφίγγουνε τὰ δόντια
Ποὺ χτυπᾶνε τὰ πόδια
Ποὺ χτυπᾶνε κεφάλια μὲ βουητὰ
Βρυχηθμοὺς καὶ πόνους τῆς γέννας
Διάπυρη λάβα πηχτὴ στὸ χάσμα
Ὁ μαστός σου γυμνὸς ξεπροβάλλει
Στὴν ἀρχέγονη ράχη
Ν᾽ ἀνθίσει.
Στὴν ἀγκαλιά μου ἡ ζωή σου
Στὴν ἀγκαλιά μου
Ἡ πρώτη σου ἀνάσα.
Τυφλωμένο ἀπ᾽ τὸν ἥλιο
Ράθυμα τὸ ἕνα ἀγρινὸ προχωρεῖ
Καὶ τὸ ἄλλο μανιασμένο
Τὸ σκληρό του ὀφιόνιο κέρατο
Στὸ σῶμά σου βυθίζει.
Κι ἔτσι πλεγμένα
Μὲ μάτια θολὰ
Θυμωμένα
Πιὸ ψηλὰ σὲ σηκώνουν
Καὶ μέσα στὸ φῶς, στοὺς ἀνέμους
Τὸν ἄλλο μαστό σου
Ἐκθέτουν.
Ποτάμι ἑκατόβρυσο
Τὸν κόρφο σου ποτίζει
Ἔνδυμα χαλκοπράσινο
Στὸ σῶμα ἀνεμίζει
Ἀλλάζει γίνεται ἀσημὶ
Γίνεται χαλὶ χρυσὸ
Κάτω ἀπὸ γαλάζιο θόλο.
Στὴν ὑδάτινη ἀγκαλιά μου
Τὸ ὀμορφότερο πλάσμα τοῦ κόσμου
Στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Πανθαλάσσου
Γεννιέσαι.
