ΤΟΥ
ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ-ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΣΦΟΔΕΛΟΥΣ
Κοντά στης πόλης μου το δάσος μονάχος
Περπατώ και η καρδιά μου τρομάζει
Αόρατο τέρας βαθιά της φωλιάζει
Τη βαραίνει σαν ασήκωτος βράχος.
Περπατώ και η καρδιά μου τρομάζει
Αόρατο τέρας βαθιά της φωλιάζει
Τη βαραίνει σαν ασήκωτος βράχος.
Μες στα δέντρα το βογγητό του αγέρα
Κοράκια μαύρα φρικτά ξεσηκώνει
Κι αυτά κατάμαυρο απλώνουν σεντόνι
Στον γαλάζιο ουρανό πέρα ως πέρα.
Της γης πια τα χρώματα ξεβαμμένα
Θρήνος ακούγεται σε όλη τη χώρα
Μόνο τ’ασφοδέλια παντού ανθοφόρα
Τροφή για σώματα στη γη θαμμένα.
Μα ξάφνου τα χρώματα γυρνούν στη φύση
Παντού αστράφτουνε ζωής ακτίνες
Ερωτικά καλούν τρελές φραγκολίνες
Κι η κάθε ύπαρξη ποθεί να ζήσει.
ΝΝ-Χ, αδημοσίευτο ποίημα μου, για την ημέρα της Ποίησης.
[1. Οι φραγκολίνες, αυτή την εποχή βασιλεύουν στο Εθνικό Πάρκο της Αθαλάσσας, στη Λευκωσία. Από τον Φεβρουάριο έχουν ήδη ζευγαρώσει και το ερωτικό τους κάλεσμα ακούγεται ακόμα παντού.
2. Στην Καρπασία οι ασφόδελοι λέγονται "μουσκούνια".
3. Οι αρχαίοι φύτευαν αυτά τα λουλούδια δίπλα σε τάφους, σαν είδος προσφοράς στους νεκρούς. Πίστευαν ότι αποτελούσαν τροφή των νεκρών. Το όνομα ασφόδελος έχει ελληνική ρίζα και σημαίνει σκήπτρο. Ο Όμηρος μνημονεύει έναν αγρό με ασφοδέλους δύο φορές κατά την διάρκεια της επίσκεψης του Οδυσσέα στον κάτω κόσμο και ξανά όταν οι ψυχές των επίδοξων μνηστήρων οδηγήθηκαν από τον Ερμή στον κάτω κόσμο.]
Κοράκια μαύρα φρικτά ξεσηκώνει
Κι αυτά κατάμαυρο απλώνουν σεντόνι
Στον γαλάζιο ουρανό πέρα ως πέρα.
Της γης πια τα χρώματα ξεβαμμένα
Θρήνος ακούγεται σε όλη τη χώρα
Μόνο τ’ασφοδέλια παντού ανθοφόρα
Τροφή για σώματα στη γη θαμμένα.
Μα ξάφνου τα χρώματα γυρνούν στη φύση
Παντού αστράφτουνε ζωής ακτίνες
Ερωτικά καλούν τρελές φραγκολίνες
Κι η κάθε ύπαρξη ποθεί να ζήσει.
ΝΝ-Χ, αδημοσίευτο ποίημα μου, για την ημέρα της Ποίησης.
[1. Οι φραγκολίνες, αυτή την εποχή βασιλεύουν στο Εθνικό Πάρκο της Αθαλάσσας, στη Λευκωσία. Από τον Φεβρουάριο έχουν ήδη ζευγαρώσει και το ερωτικό τους κάλεσμα ακούγεται ακόμα παντού.
2. Στην Καρπασία οι ασφόδελοι λέγονται "μουσκούνια".
3. Οι αρχαίοι φύτευαν αυτά τα λουλούδια δίπλα σε τάφους, σαν είδος προσφοράς στους νεκρούς. Πίστευαν ότι αποτελούσαν τροφή των νεκρών. Το όνομα ασφόδελος έχει ελληνική ρίζα και σημαίνει σκήπτρο. Ο Όμηρος μνημονεύει έναν αγρό με ασφοδέλους δύο φορές κατά την διάρκεια της επίσκεψης του Οδυσσέα στον κάτω κόσμο και ξανά όταν οι ψυχές των επίδοξων μνηστήρων οδηγήθηκαν από τον Ερμή στον κάτω κόσμο.]
