Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ, ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ... ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕ ΑΛΛΟ ΓΛΩΣΣΑΡΙ...
..ανήκε πια σε έναν άλλο κόσμο. Πήρε το ένα καθέτως:
"Η προσβολή εναντίον του κράτους και κυρίως η προσβολή της ανεξαρτησίας του από άτομο ή άτομα που ανήκουν σ' αυτό..."
Του φάνηκε πως ο τμηματάρχης τον κοίταζε επίμονα, μα, όταν γύρισε το κεφάλι του, αυτός συζητούσε ακόμη με τον ψηλό τα ποδοσφαιρικά τους.
«Θα σας σκίσουμε» έλεγε, κι ο άλλος τον κοίταζε απαθής.
Γύρισε μπροστά και συνέχισε το κλειδί:
"Επανάσταση για διάλυση του κράτους ή υποταγή του σε ξένο κράτος..."
«Πρέπει να παραδεχθείς πως είμαστε οι καλύτεροι» συνέχιζε ο τμηματάρχης.
"Απόπειρα μεταβολής του πολιτεύματος με βίαια μέσα, συνωμοσία ή συνεννόηση με ξένους για κήρυξη πολέμου εναντίον της πατρίδας..."
Στ' αυτιά του έφτανε η συζήτηση κι η ανάσα του γινόταν βαριά.
«Θα έχουμε μαζί μας, σου λέω, και το διαιτητή».
"Παράδοση όπλων ή φρουρίων..."
Όλα πια ήτανε συγχυσμένα μέσα του.
«Με τον καινούργιο που αγοράσαμε...»
"Παραπλάνηση στρατιωτών με σκοπό να πάρουν μέρος σε στάση..."
Η ανάσα του πιο βαριά.
«Έχουμε και τον δικό σας, το νούμερο πέντε».
Έσφιξε το στιλό στο χέρι του, που έγινε δυο κομμάτια.
"Εξυπηρέτηση των εχθρικών συμφερόντων..."
Η ανάσα του έγινε ακόμα πιο βαριά. Ρουθούνισε σαν τον ταύρο που ξαφνικά βλέπει μπροστά του τους πικαντόρες.
«Θα σας διαλύσουμε, ρε!»
"Τιμωρείται με θάνατο..."
Δεν άντεξε άλλο. Με δύναμη ασυγκράτητη τινάχτηκε πάνω του σαν μανιασμένο θεριό, παρασύροντας καρέκλες, έπιπλα κι ό,τι άλλο βρισκόταν μπροστά του. Oύτε έβλεπε ούτε άκουε πια. Βύθισε το χαρτοκόπτη στο σώμα του κι ο άλλος σπάραξε σαν άλογο που ξεκοιλιάζεται από μυτερά κέρατα ερεθισμένου ταύρου στην αρένα. Κάποιοι, που ήταν κοντά, έπεσαν πάνω τους για να τους χωρίσουν και οι συνάδελφοι και άλλοι, που στο μεταξύ είχαν μαζευτεί, έβγαλαν μια τρομαγμένη φωνή.
[Από τη συλλογή μου "Η Κόρη του Δραγουμάνου"]
