ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ

ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ

2000 

ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΟΥ

Ευχαριστώ ξανά την Αγγελική Καραπάνου, που φιλοξένησε δέκα ποιήματά μου, από τις τρεις συλλογές μου, στην υπέροχη ιστοσελίδα της ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ... 

...στον πιο κάτω σύνδεσμο:

10 ποιήματα του Νίκου Νικολάου-Χατζημιχαήλ

 

 

"ΟΤΑΝ ΣΩΠΑΣΑΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ"

"Όταν σωπάσαν τα πουλιά"

μυθιστόρημα

του Νίκου Νικολάου-Χατζημιχαήλ

ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ... ανακοινώνω την έκδοση του μυθιστορήματός μου "Όταν σωπάσαν τα πουλιά", από τις αυτοεκδόσεις μου ΚΑΡΒΑΣ. Πρόκειται για ιστορικό μυθιστόρημα, για την περίοδο 1878 μέχρι 1921, όπου στα γεγονότα που είχαν συνταράξει την εποχή εκείνη, κάποιοι πρόγονοί μου έπαιξαν σημαντικό πρωταγωνιστικό ρὀλο. Με το μυθιστόρημά μου τα πραγματικά γεγονότα έχουν εμπλουτιστεί με την προφορική οικογενειακή παράδοση. Ένα βιβλίο με πολλή Καρπασία και Αμμόχωστο, αλλά με παγκύπριο ενδιαφέρον. Πιστεύω ότι αυτό το βιβλίο είναι ό,τι καλύτερο έχω δώσει στην ελληνική λογοτεχνία που γράφεται στο νησί μας.

Το βιβλίο έχει ήδη εκτυπωθεί και θα βρίσκεται σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία την επόμενη εβδομάδα. Σύντομα θα δώσω λεπτομέρειες.

Σας εύχομαι να έχετε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο και χρόνια πολλά στις εορτάζουσες και εορτάζοντες, σήμερα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

 

ΤΡΕΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

 

ΤΟΙΧΟΜΑΧΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΕΤΡΙΑΣ

 

Ήταν Κυριακή στις 18 Οκτωβρίου 2015 και στη Λευκωσία έκανε πολλή ζέστη... 

...κατά το μεσημέρι νιώσαμε την ανάγκη να φύγουμε από τη Λευκωσία, όμως είχαμε ένα δίλημμα: Φικάρδου ή Κακοπετριά. Νίκησε η δεύτερη ή καλύτερα ...ακούγαμε τραγούδια, ξεχαστήκαμε και φτάσαμε στην Κακοπετριά. Με τέσσερις βαθμούς διαφορά στη θερμοκρασία νιώσαμε πολύ καλύτερα. Τα βήματά μου πάντα με οδηγούν στην Παλιά Κακοπετριά, και δεν σταματώ να φωτογραφίζω. Σήμερα είχαν την τιμητική τους οι παλιοί τοίχοι. Τα γραφικά δρομάκια -με τα γιασεμάκια- τα εκλεκτικά ψητοπωλεία και το μικρό καφενεδάκι μας ξεκούρασαν...

ΠΡΩΙΝΗ ΟΜΙΧΛΗ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΔΑΣΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΑΘΑΛΑΣΣΑΣ

 

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΠΑΛΙ...

5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΡΜΟΓΕΝΗ

Όταν επισκέπτομαι τον μικρό παράδεισο, που δημιούργησε ο πρόσφυγας πατέρας μου, όσο ζούσε, κυριολεκτικά επάνω στην πέτρα, στις όχθες του Κούρρη, δεν χάνω την ευκαιρία να περπατήσω και λίγο στην παραλία, ακριβώς κάτω από το αρχαίο Κούριο. Τα απογεύματα, η θάλασσα είναι πάντα φουρτουνιασμένη, εμένα όμως με ευχαριστεί γιατί απολαμβάνω το όμορφο τραγούδι της, που λες κι έρχεται από τα βάθη των αιώνων.

Στον κόλπο της Επισκοπής, λοιπόν, εκεί κοντά, είναι ένα μικρό βυζαντινό εκκλησάκι αφιερωμένο στον Άγιο Ερμογένη. Γιορτάζει αύριο το Σάββατο 5 Οκτωβρίου και έχουν στηθεί κιόλας οι πάγκοι των πραματευτάδων. Γίνεται ένα μικρό πανηγυράκι. Και είναι με συγκίνηση που μπαίνω πολλές φορές στο μικρό εκκλησάκι. Με πολλή συγκίνηση ψηλαφώ τα φτερά του σκαλισμένου δικέφαλου αετού στον θρόνο, δημιούργημα του πατέρα μου, όπως δημιουργήματά του είναι και το παγκάρι, το αναλόγιο, οι πόρτες και άλλα... θυμάμαι και τα λόγια της πολυαγαπημένης μας μάνας: αγαπήσαμε κι αυτόν τόπο γιε μου!

Α! ρε πατέρα! Σε κάποιο παράδεισο θα είσαι σίγουρα να μαστορεύεις... δεν μπορεί... 

--------------------------------------------

Ακόμα ένα ξυλόγλυπτο του πατέρα μου στον πιο κάτω σύνδεσμο:

ΕΝΑ ΣΚΑΛΙΣΜΑ...

ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΔΑΣΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΑΘΑΛΑΣΣΑΣ

 

ΣΤΟΝ ΠΕΝΤΑΔΑΚΤΥΛΟ ΑΣΤΡΑΦΤΕΙ ΑΠΟΨΕ ΚΑΙ ΒΡΟΝΤΑ!

Στον Πενταδάκτυλο αστράφτει απόψε, εδώ και πολλή ώρα!  

Μήπως θέλει να μας στείλει κάποιο μήνυμα;

[ισοπεδωτική καταδίκη του Γενικού Ελεγκτή από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Κύπρου]

ΝΤΡΟΠΗ

 

ΕΝΑ ΚΕΡΥΝΕΙΩΤΙΚΟ ΒΑΖΟ

"ΚΕΡΑΜΕΥΣ"

1977… τρία χρόνια μετά την τραγωδία... περπατούσα κοντά στην περιοχή του Αγίου Λαζάρου στη Λάρνακα… ήθελα να γνωρίσω την πόλη που θα με φιλοξενούσε προσωρινά μέχρι την πολυπόθητη ημέρα της επιστροφής! Χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα να περιεργάζομαι τα εκθέματα ενός παλαιοπωλείου και να κουβεντιάζω φιλικά με τον ιδιοκτήτη του. Απαντούσα μηχανικά στις ερωτήσεις του, καθώς προσπαθούσε να προσδιορίσει τα ενδιαφέροντά μου. "Είμαι πρόσφυγας", απάντησα, "όχι, όχι δεν έχω δουλειά…ναι, ναι σπούδασα". Τα μάτια μου έλαμψαν, καθώς, σαρώνοντας τα αμέτρητα μικροαντικείμενα τριγύρω καρφώθηκαν σ΄ένα πανέμορφο βάζο! «Είναι χειροποίητο Κερυνειώτικο» είπε ο γέρος, αναγνωρίζοντας το ενδιαφέρον μου, κι εγώ αστραπιαία το πήρα στα χέρια μου και διάβασα στη βάση του: «Κεραμεύς»… "Καλή επιστροφή", είπε ο γέρος, καθώς το τύλιγε σε μια εφημερίδα...

...κι εγώ σκέφτομαι τώρα πως εδώ και δυο μήνες έχουμε μπει στον πεντηκοστό πρώτο χρόνο!