ΤΑ ΠΟΝΗΡΑ ΠΤΗΝΑ ΤΗΣ ΖΥΓΑΡΙΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΗΣ

ΑΦΥΛΑΚΤΗ ΔΙΑΒΑΣΗ

[ποιητική σύνθεση, εκδόσεις Διάττων, σελίδες 40, 14.5Χ23 εκ., Αθήνα 2012]

Είναι κάποια βιβλία, που δεν τοποθετούνται ποτέ στα ράφια της βιβλιοθήκης μου. Τα κρατώ επάνω στο γραφείο μου, τα παίρνω στα χέρια μου κάθε τόσο, τα φυλλομετρώ, εξετάζω κάθε λεπτομέρεια τους, ανοίγω κάθε σελίδα με προσοχή χαϊδεύοντας το χαρτί, τα διαβάζω μέχρι …την επόμενη φορά.

το βιβλιόσημο του συγγραφέα

Ένα τέτοιο βιβλίο έχω μπροστά μου τώρα: την ΑΦΥΛΑΚΤΗ ΔΙΑΒΑΣΗ. Τυπωμένο με μεράκι στις εκδόσεις «Διάττων», στην Αθήνα, με την «αγαπημένη γουτεμβέργειο τυπογραφία», όπως μου γράφει ο ποιητής της, ο αγαπητός Γιώργος Γεωργούσης, και φυσικά η πρώτη μου δουλειά είναι να χαθώ ανάμεσα στις σελίδες του για να απολαύσω πρώτα το άρωμα που αφήνει η μελάνη στο χαρτί. Για το άρωμα των βιβλίων έχω γράψει ένα μικρό κείμενο και μπορεί να διαβαστεί εδώ: ΥΛΑΓΙΑΛΗ ( κι απ΄αφορμή το άρωμα των βιβλίων)

Δεν γνωρίζω ποια σειρά στα δημιουργήματά του κατέχει το βιβλίο αυτό, πάντως στο «Ελληνομουσείον» του περιοδικού Ακτή, μετρώ τριάντα δύο εκδόσεις ποίησης, με τελευταίο «Η σαρκοφάγος του Ήλιου». Το πρώτο του ποιητικό βιβλίο, «Νυκτιλύκη», είχε εκδοθεί το 1966, από τις εκδόσεις "Ίκαρος", όταν ο ποιητής ήταν εικοσιπέντε χρονών.

χαρακτικό του Ρἀλλη Κοψίδη

Στον κολοφώνα του βιβλίου διαβάζω ότι η ποιητική σύνθεσή του, τυπώθηκε στα τυπογραφεία των εκδόσεων Διάττων με στοιχεία πελασγικά των δώδεκα στιγμών, στο πολυτονικό σύστημα. Το κόσμημα στο εξώφυλλο και η προμετωπίδα είναι χαρακτικά του Ράλλη Κοψίδη, και τις διορθώσεις έκανε ο κοινός μας φίλος Θεοδόσης Πυλαρινός. Συνάντηση ανθρώπων με πολλή αγάπη για την παραδοσιακή τυπογραφία. Ο Κοψίδης έβγαζε το περιοδικό Κάνιστρο, με χίλιες δυσκολίες, χρησιμοποιώντας ένα πολύγραφο. Φοιτητής, την δεκαετία του εβδομήντα, τα ξετρύπωνα από τα χαμηλά ράφια, σε ένα βιβλιοπωλείο στη στοά της Λυρικής Σκηνής, στην Ακαδημίας. Έχω όλα τα τεύχη δεμένα σε έναν τόμο. Ο Γεωργούσης σχεδιάζει, και σε άλλες εκδόσεις του χρησιμοποιεί τα δικά του σχέδια. 

το εξώφυλλο του βιβλίου

Στο εξώφυλλο, λοιπόν, το ανάγλυφο κόσμημα του Κοψίδη διαλεγμένο από τον ίδιο τον ποιητή, «τα πονηρά πουλιά της ζυγαριάς», συνάδουν με το πνεύμα του περιεχομένου: όλο και κάποιο χέρι αγγίζει πονηρά τον δίσκο της ζυγαριάς και αλλάζει η ισορροπία του κόσμου. Πρώτα η δικιά μας. Του ποιητή, που μας προσανατολίζει σ΄αυτή τη συγκλονιστική σύνθεσή του με τους πρώτους στίχους:

            Άναψε ο προβολέας του λαθρεπιβάτη

            και φάνηκαν τα πρώτα ερυθρά αιμοσφαίρια∙

            αραδιασμένα πάνω στο κατάστρωμα∙

                        όλα με το δρεπάνι τους∙

            -το ακάματο ημικύκλιο,

            Πλαταγίζοντας σε χέρσο χωραφάκι.

Δεν θα προσπαθήσω να κάνω κριτική ανάλυση, γιατί μάλλον θα αδικήσω το βιβλίο. Θα δώσω όμως πιο κάτω τρεις σελίδες από τη σύνθεση: το πρώτο μέρος (α'), το δεύτερο (β') και το τελευταίο (κθ'). Αξίζει τον κόπο να αποκτήσετε αυτό το βιβλίο. 

Θα ήθελα, να αναφερθώ στο μότο του βιβλίου: «μετά την σκιάν τάχιστα γηράσκει χρόνος», του Κριτία. Ο χρόνος παρέρχεται τάχιστα, διαρκεί όσο και η σκιά. Τι αλήθεια κι αυτή. Και πόσο ταιριάζει στην «αφύλακτη διάβαση».