18 Μαρ 2017

ΑΝΟΙΞΗ...

Τίποτε δεν μπορεί να τη σταματήσει... ξεσπά!
Ακούγεται και η υπέροχη φωνή μιας αφτοτζηνάρας:
"κοστέσσεράπεθθερά"...



Τ Πουλιά

 Στν βράχο το γιαλο κάθεται  γλάρος
 Κι διάφορα τ πέλαγο κοιτ
 Μ μάτια μισοκοιμισμένα κα ξυπν
 Κάθε φορ πο ρχίζει τ τραγοδι της
 Μι φραγκολίνα πο μετρ ψωμι
 Κι λο εκοσι τέσσερα τ βρίσκει.

 Κα καθς το ρέσουν τ πλουμίδια της
 Κα τ᾿ λλα τ σημάδια πο χει στ φτερ
 Πιάνει κι ατς σκοπ κα σιγοτραγουδ

 Ἀφτοτζηνάρα το γιαλο
 Τζα σμέρνα το πελάου
 Δν σο τ λάλουν, μάνα μου
 ᾿Πο λλόου μου φυλάου!

 [Από την ποιητική μου συλλογή Διθαλάσσου, Κάρβας 2012] : http://dithalassou.blogspot.com.cy/



ΣΗΜΕΙΩΣΗ


Ἀφτοτζηνάρα: ἡ φραγκολίνα, ἀπὸ τὸ ἀρχαῖο ἀτταγάς, ἀτταγήν, ἀτταγηνάρα. Τὸ χαρακτηριστικὸ τατὰ τατὰ τατατὰ κελάηδημα τῆς φραγκολίνας ἔχει ταυτιστεῖ στὴ φαντασία τοῦ λαοῦ μὲ τὴν τραγικὴ ἱστορία μιᾶς νεαρῆς κοπέλας τὴν ὁποία βασάνιζε ἡ πεθερά της. Μιὰ μέρα ποὺ μόλις εἶχε ξεφουρνίσει τὰ ψωμιά της, κατέφθασε ἡ πεθερά, τὰ μέτρησε καὶ τὰ βρῆκε λιγότερα ἀπὸ τὸν καθορισμένο ἀριθμό. Ἡ νεαρὴ κοπέλα ἔλεγε ὅτι τὰ ψωμιὰ ἦταν εἴκοσι τέσσερα ἐνῶ ἡ πεθερά της ἐπέμενε ὅτι ἦταν εἴκοσι τρία. Ἡ νύφη ἔλεγε τὴν ἀλήθεια, μὰ ἡ πεθερὰ ἐξοργισμένη τὴν ἅρπαξε καὶ τὴν ἔριξε μέσα στὸν πυρωμένο φοῦρνο. Ὁ Θεός, ποὺ ἔβλεπε τὴ σκηνή, τὴ λυπήθηκε καὶ τὴ μεταμόρφωσε σὲ φραγκολίνα. Ἀπὸ τότε ἡ φραγκολίνα ἀκούγεται νὰ κελαηδᾶ στοὺς ἀγροὺς λυπημένη: «᾿κοστέσσεράπεθερά,᾿κοστέσσεράπεθερά».